29-03-2017
Deel 1: Het Rabiës miasma
Mogelijke bijwerkingen van de Rabiës inenting.
Een miasma is een onderliggende ziekte, welke een chronische verstoring geeft van het lichaam. En zich telkens kan uiten op andere plekken totdat de oorzaak is opgelost.
Eigenlijk is een miasma een onderlaag, de ‘wortels’ van de ziekte.
Net als bij een brandnetel of distel in het gras, die worden gesnoeid aan de bovenkant, kunnen ziektesymptomen worden bestreden met een middel. Maar wanneer je de wortels van de plant niet weg haalt, zal de distel of brandnetel blijven groeien. Oftewel, de ziektes zullen terugkeren, wanneer je de kern van het probleem niet aanpakt.
Rabiës oftewel hondsdolheid is een zeer ernstig, en meestal dodelijk, virus. Het wordt overgedragen door besmet speeksel. Besmetting vindt plaats via een beet, maar ook door likken is besmetting mogelijk. Vooral wilde besmette dieren zoals vossen, vleermuizen, honden en katten dragen het virus aan elkaar over. In het buitenland kun je ook nog denken aan bijv. wolven, wasberen en apen. Dieren welke agressief gedrag vertonen, kwijlen, spiertrekkingen, krampen of angsten voor water hebben, zijn verdacht op Rabiës. Maar er zijn niet altijd zichtbare symptomen.
Het Rabiës miasma kan ontstaan door het vaccineren tégen Rabiës. Symptomen ontstaan meestal niet van de ene op de andere dag, maar ontwikkelen zich meestal langzaam. Symptomen van het Rabiës miasma zijn:
- Agressiever
- Meer angsten
- Nerveuzer en/of meer wantrouwend
- Geluidsgevoeligheid
- Slopen van spullen
- Weglopen
- Hydrofobie; angst voor (stromend)water
- Verkramping bij het zien van water, lichtschitteringen, maar ook verslechtering door zonnewarmte.
- Of het tegenovergestelde: meer fascinatie voor water, zoals psychogeen drinken.
- Sterk verhoogde werking van de zintuigen
- Ontstaan van obsessies zoals staartjagen
- Oneetbare dingen eten
- Keelpijn, veel slikken, kwijlen, reversed sneezing
- Verhoogde geslachtsdrift
- Allerlei klachten van het zenuwstelsel
Met homeopathische middelen kan NatuurTalent het Rabiës miasma ontstoren.
Rabiës is niet ongevaarlijk én voor het reizen over grenzen noodzakelijk!
Belangrijk is dan ook uw dier voor te bereiden op de vaccinatie.
- Wanneer u uw dier laat enten tegen Rabiës, ent dan enkel deze entstof. Geef niet ook nog ander entingen tijdens die vaccinatieronde.
- Zorg voor een optimale weerstand wanneer u uw dier laat enten.
- Laat een ziek dier niet enten.
- Ent niet vlak voor of na een ontwormings-/ontvlooiingskuur.
- Ent niet 1 week voordat je op vakantie gaat. Doe dit ruim van te voren.
- Geef vooraf en achteraf extra vitaminen en mineralen.
- Zorg ná de enting voor een juiste afvoer van afvalstoffen. Let op; hiervoor dient uw dier in goede conditie te zijn, niet drachtig, etc.
- Laat uw dier begeleiden.
NatuurTalent maakt een advies op maat. Door te meten, met de Lecher Antenne, krijgen we inzicht in de organen die extra ondersteuning kunnen gebruiken na de enting. Daarnaast is het mogelijk te testen of het ontstoren van de vaccinatie noodzakelijk is. Wanneer dit op de juiste wijze gebeurt, verstoort dit de opbouw van de antistoffen niet. Vooraf begeleiden is uiteraard nóg beter, in veel gevallen kan dit telefonisch worden besproken.
- Ontstoring kan met behulp van natuurlijke middelen zoals homeopathie, kruiden, celzouten, voedingssupplementen, etc. Maar ook maatregelen zijn vaak noodzakelijk bij een Rabiës miasma.
Homeopathische inenting
Er wordt soms beweerd dat er homeopathische nosodes bestaan, welke net als entstoffen werken. Waardoor uw dier ook antistoffen zou opbouwen tegen de ziekte. Er bestaat géén vervanging van entstof, er is dus géén alternatief voor enten. Het is wel óf niet enten. Homeopathische nosodes van bacteriën en/of virussen werken nl. alleen bij de opbouw van antistoffen, wanneer de besmettingsgraad van een ziekte zeer hoog is. Dit is in Nederland, bij Rabiës (gelukkig) niet het geval. De theorie van ‘enten’ met behulp van nosodes is dan ook correct, de praktijk helaas niet. Wél kunt u uw dier door middel van homeopathische nosodes vooraf ‘weerbaarder’ maken tegen de mogelijke bijwerkingen van de enting. Deze werkwijze heeft niet mijn voorkeur.
‘Ent jij je hond?’
Dat is een vraag die eigenaren vaak aan mij stellen.
Mijn eigen hond is als pup geënt en geboosterd. Na zijn 1e levensjaar is hij niet meer ingeënt. Ook niet tegen ziektes, zoals kennelhoest en Leptospirose, welke niét te bepalen zijn met een titerbepaling. Ik weet dat er risico’s zijn om niét te enten, net als het wél enten. Ik ken ook vele symptomen van ziektes. Ik weet dat er mogelijk een fatale afloop is, ook al schat ik dat risico miniem. Iedere eigenaar moet zelf risico’s afwegen. De hoogte van het risico en de keuze voor wél of niét enten, heeft te maken met vele factoren:
- Nr. 1! Gezondheid en weerstand van uw hond!
- Risico op besmetting, besmettingsgraad
- Contact met andere honden
- Ziekte veroorzakers
- Wel/Niet reizen buitenland, kennel, etc.
- Risico / angst / kennis van de eigenaar
- Etc. etc.
Kortom er is niet één passend antwoord of advies! Iedere diereigenaar moet doen wat bij hem/haar past én bij zijn dier. Maak een wel overwogen afweging en stel de juiste vragen aan uw dierenarts en/of therapeut. Ik help u er graag bij, wat uw keuze ook is.
Foto: http://madmikesamerica.com/2015/04/rabies-from-dogs-causes-160-deaths-daily-in-poor-regions-of-world/
Dierpraktijk NatuurTalent
